UZAK NEDİR Kİ!

Elimi uzatsam yakalarım
Mazideki
Bütün hatıralarımı bir bir…
İkindi vakitleri
Sızlatırsa da yüreğimi;
Sıcak, tozlu, tembel,
Huzur dolu sıkıcı saatlerde
Bir başka aydınlanır ortalık
Güneş çatılardayken…
Gökyüzü menevişlerinde
Hep o derin hüzünle ebrulanır
Yangın yerine dönen akşamlarım…
Çocukluğum gençliğim,
Akıp giden kum gibi avuçlarımda…
Geçmiş yıllarım;
Böyle böyle hep birden ŞİMDİ oldu,
Beni gözlerken kara kargalar…
Kendimi alıp kendimden,
Bir gün;
Ufukları boyayan,
O’ ışığa yetişeceğim nasılsa