KERAMET

Sıra geldi çamur karmaya
Kolay olur mu hiç?
Battı ellerim, tırnaklarım simsiyah
Ustam toprakla oyna dedi, izin verdi sahip
Üstüme başıma bulaşmasaydı bari…
Vaktiyle Hz. Musa,
Bu çamurdan eşek yaptı.
Sırtlarında yük taşıyıp,
Yorulmasın diye kavmi
İstek üzerine..
Fakat, artınca mukaddes çamur,
İnsan heykelleri yaptı ondan
Bir duayla canlandırdı bu suretleri
Eskiler derler;
Hala dolaşırmış aramızda
İnsan suretli eşşekler..
Bu sefer ben bir piramit yapacağım
Yardım ederse koca Sinan’ın ruhu
Tepesine oturup seyredeceğim
Aziz İstanbul’u!
Doğudan ümit, Hızır’dan rahmet
Allah’ım sen yardım et!
Sabır ver derken;
Boylu poslu bir adam
Barbaros’a benziyor Beşiktaş’ta
Adam değil yüce dağ başı
Görenler olur buz gibi şaşı
Kaldırıp elini,
Ufalayacak benim piramidi
Bereketli bir sanat doğacak
O topraktan
Adam;
Toplayacak yedi renkli gülü
Küskün çiçeğin dalından
Görülmemiş bir ışık parlayacak
Mutlu sona doğru…