Torunum Ekrem Taha Başer’e ithaf

Çam ağaçlarının altında kuş cıvıltılarının sessizliği bozduğu bu güzel yerde; bambu ağaçlarından sanatlı bir şekilde yapılmış parmaklıkların çevirdiği, ekose örtülü yuvarlak masalar ve siyah koltuklarla tanzim edilmiş bir dinlence var. Demli nefis çaylar ikram ediliyor. Bir bardak çay 10 bin lira. Bu bahçenin ilerisinde inanılmaz parlak yeşil bir çayır ve onu süsleyen pembe çiçekli ağaçcıklar var. En zengin hayal gücü sahipleri bile cennet imajı için, bu güzelliğe yeni ilâveler yapamazlardı. Ağustos böcekleri ve uzaktan uzaktan gelen çocuk sesleri de yerin doğal musikisi…

Burada insan “Ah keşke sevdiklerim de bu güzellikleri benimle paylaşabilselerdi.” diye düşünmeden edemez.

Ben bu duyguyu hep yaşıyorum. Çocukluğum, gençliğim ve bitmekte olan orta yaşlılığımı dolduran sevdiklerimin hatıraları o kadar canlı ki. Bir sihirli kristalin içinde, her an zamanın başka bir halini dönemeçli olarak algılıyorum sanki. İşte bu yüzden sevdiklerimin çocukluk serüvenlerinden anektodları sana yazmaya karar verdim.

Neden sana? Çünkü sen böyle şeylerin kıymetini bilecek bir yaradılıştasın. Çünkü düşünebilen, güzellikleri görüp değerlendirebilen ve saklayan bir hafızan ve hassas bir ruhun var. Her neyse. Belki de seni çok fazla sevdiğim ve seni gerçek bir mirasçım olarak gördüğüm içindir sözlerim. Bunlar ilerde senin için önemli olabilir veya olmayabilir. Ama hiç değilse bir tebessüm yaratır sanıyorum.

Sonsuz Sevgilerimle,
Anneannen Işık Sükan